Nieuws

14 januari 2011

Brulkikker in opmars?


Bij de Brulkikker is het trommelvlies groter dan het oog

Voor het eerst in twintig zijn er weer voortplantende Amerikaanse Brulkikkers in Nederland aangetroffen. Na het importverbod eind tachtiger jaren leek de soort verdwenen uit ons land. In het Limburgse Baarlo zijn in september 2010 zowel kikkervisjes als volwassen dieren aangetroffen. Dat meldt de nieuwsbrief ’Schubben en slijm’ van de Stichting RAVON. Vermoedelijk komen de dieren uit ons buurland België vandaan waar de laatste jaren enkele populatie werden gesignaleerd. De Brul- of Stierkikker behoort tot de top-10 van de gevaarlijkste amfibieën ter wereld. Behalve dat hij alles eet wat voor zijn enorme bek komt - inclusief onze eigen soorten - kan hij ook nog drager zijn van een voor amfibieën dodelijke schimmel, die wereldwijd al tot het uitsterven van meerdere amfibieën heeft geleid.
Hoe te herkennen?
De Brulkikker is verwant aan onze groene kikker, maar hier wel van te onderscheiden.
De kikkervissen van de Brulkikker hebben twee jaar nodig om tot jonge kikkers uit te groeien. Als er in het late najaar nog flinke kikkervissen in uw vijver zitten, zou dat wel eens om Brulkikkerlarven kunnen gaan.
De volwassen dieren zijn te herkennen aan het geluid dat ze produceren: een laag brommend keelgeluid als het loeien van een rund. Verder ontbreken de ruglijsten, een verdikte ribbel die bij onze groene kikker loopt van af het oog tot de lies. Het trommelvlies is groter dan het oog, terwijl het mannetje maar één kwaakblaas bezit en wel onder de keel.
Mocht u denken een Brulkikkerlarve of een volwassen Brulkikker in uw vijver te hebben, kunt u het beste een foto van het dier maken en opsturen naar de RAVON of contact zoeken met de WARF. Daar zal men kunnen uitmaken of het inderdaad om een Brulkikker gaat of om onze (beschermde) groene kikker.


Bron: Werkgroep Amfibieën en Reptielen Fryslân (WARF)