Nieuws

13 januari 2011

Nico de Haan haalt uit


In het NRC van woensdag 12 januari staat
op de opinie pagina een ingezonden stuk van Nico de Haan
In zijn digitale nieuwsbrief ‘OrnithoNieuws’ is een uitgebreidere versie van het artikel te lezen.
In niet mis te verstaande bewoording hekelt hij de teloorgang van de natuur in de huidige politieke constellatie en het gebrek aan daadkracht van de grote landelijke natuurorganisaties om het tij te keren.


NATUURMONUMENTEN MOET DE BARRICADE  OP

 

"Natuurmonumenten ziet aanhang weglopen”, kopt Trouw op 18 december vorig jaar. In twee jaar tijd zijn meer dan honderdduizend leden vertrokken. Op zich treurig, maar nog treuriger is het verweer van directeur Jan Jaap de Graeff. Een van de oorzaken van de achteruitgang zo filosofeert de directeur is het feit dat de natuur controversiëler
is geworden. Zo heeft de organisatie “last”van de discussie van het onder water zetten van de Hedwige polder en de discussie rond de grote grazers. Vervolgens meldt de directeur dat: ”Natuurmonumenten daar niets mee van doen heeft”! Met andere woorden, we hebben niets gedaan en krijgen toch de schuld. En daar zit hem nou net de kneep!
Natuurmonumenten doet heel veel goeds maar alleen maar standpuntloos terreinen beheren is echt niet genoeg. Ooit hanteerde Natuurmonumenten de slogan: “Hou je van Nederland dan hou je van Natuurmonumenten!”. Dat schept verantwoordelijkheden en betekent dat je niet alleen op je eigen winkel past, maar ook opkomt voor de totale natuur en de toekomst daarvan in Nederland. Bij de zaak van de Hedwige polder past niet een wegkijken, maar een stevige solidariteitsverklaring. Als een ware Judas heeft het christelijke CDA nu al drie maal zijn beloftes aan onze zuiderburen voor compensatie van het uitdiepen van de Westerschelde verloochent. Dan moet je juist gemene zaak maken met Vogelbescherming Nederland, die al eerder bewezen heeft, rond de kokkel- en mosseldiscussie, dat zij tot het uiterste durft te gaan en niet bang is om impopulaire standpunten in te nemen. Het bijzondere is wel dat Vogelbescherming Nederland daarvoor juist wordt beloond en als nagenoeg enige natuurbeschermingsorganisatie ook de laatste jaren nog ledengroei laat zien.

 

In de terreinen van Natuurmonumenten wemelt het verder van de grote grazers. Solidariteit met het Staatsbosbeheer, dat met pek en veren wordt overgoten, terwijl zij hun nek durven uitsteken voor een nieuw baanbrekend natuurbeheer, lijkt me meer op zijn plaats.

 

In een ander interview in Vrij Nederland van 20 december kijkt de directeur jaloers naar de WNF panda en komt vervolgens opdraven met een eigen panda: de paarse heide en hij voegt er nog aan toe dat je vooral heel veel boompjes moet uittrekken om de heide paars te houden en dat kost geld. Nu heb ik altijd begrepen dat de grote stille heide een oude
extensieve agrarische monocultuur is met een natuurwaarde net iets meer dan een bloembollenveld. Niks op tegen om daar een paar grote openluchtmusea van in stand te houden, maar als je dat nu tot je ultieme panda verheft, dan voorspel ik dat de leegloop van leden nog wel even aanhoudt.

 

In plaats van nog langer rond te dolen op die heide zou
Natuurmonumenten op de barricaden moeten gaan staan. In deze barre tijden van exceptionele bezuinigingen zou Natuurmonumenten alles op alles moeten zetten om het onzalige molest van de Ecologisch Hoofdstructuur een halt toe te roepen.

 

Een halve eeuw geleden hadden we te maken met een sterk vervuilende en gifdumpende industrie, heftig vervuilende auto’s en een landbouwmoloch die in hoog tempo eeuwenoude landschappen wegvaagde. Nederland ging door de versnipperaar en wat overbleef waren strookjes en snippers aangetaste natuur. Het antwoord op achteruit hollende natuur- en milieu kwaliteit van Nederland was onder andere de realisatie van een reeks verbindingen tussen natuurgebieden waardoor de leefkwaliteit en de natuur van ons land weer een toekomst kreeg. We praten dus niet over uitbreiding van natuur, maar over herstel van natuurwaarden, die we in
een vorige generatie samen om zeep hebben geholpen.

 

Maar die boodschap heeft dit kabinet niet meegekregen. Natuurlijk moet er in redelijkheid ook bezuinigd worden op natuur. Maar dan geen veertig procent maar drie procent net als in andere sectoren. De realisatie van de Ecologische Hoofdstructuur wordt stopgezet, de zo noodzakelijk verbindingen tussen de natuurgebieden worden op het laatste moment geschrapt. Daarom is er een sterke behoefte aan een grote strijdbare organisatie als Natuurmonumenten. Die zouden de overheid in de persoon van de natuurbarbaar meneer Bleker bij de lurven moeten grijpen en voor het gerecht moet slepen! Het is, om in eigentijdse terminologie te blijven, toch “knettergek” waar dit kabinet en deze man mee komen? Of noem het een “historische vergissing” zijnde de conclusie van Prof. Mr. Pieter van Vollenhoven in zijn functie als voorzitter van het Groenfonds. Het schrijnendste voorbeeld is het schrappen van de robuuste verbindingszone tussen de Oostvaardersplassen en de Veluwe. Via een brede strook zouden de opgesloten grazers uit de Oostvaardersplassen weer kunnen gaan doen wat grote grazers al eeuwen doen en willen doen, net als veel vogels: trekken! Aan deze verbindingzone was al jaren gewerkt en op het moment dat deze grotendeels is gerealiseerd wordt de verbinding nu getorpedeerd. Het is alsof meneer Bleker met een tank een huis in de puinpoeier schiet, waar alleen nog maar een dak op hoeft. Weg miljoenen guldens belasting geld geïnvesteerd in de afgelopen jaren. En ook weg de motivatie van al die mensen die hier vele jaren, tegen de stroom in, aan hebben gewerkt. Het uitvoeren van die robuuste verbindingen heeft de Haagse overheid nota bene gedelegeerd aan de provincie. De provincie Flevoland heeft die taak manmoedig opgepakt, de hete kolen uit het vuur gehaald en was bijna klaar met zijn werk, waarna diezelfde Haagse overheid het bestaat alles weer terug te draaien.

 

Hier past een Natuurmonumenten die een blik Spongs en Moszkowiczen opentrekt om de overheid aan te klagen wegens woordbreuk en wanbeheer van financiën en natuur. Staatsbosbeheer en de bedrogen provincie kunnen hierbij worden opgeroepen als getuige.

 

Tegelijker tijd is daadwerkelijk actie nodig om duidelijk te maken dat het menens is. Het is heel ludiek en aardig om een paar boswachters in hun hemd te zetten op het Binnenhof, maar die actie valt in de door politici ingecalculeerde klaagcategorie. Samen een hart vormen voor de natuur is ook heel lief, maar daar ligt geen politicus wakker van en is meer geschikt voor Valentijnsdag.

 

Het lijkt me veel beter om stickers van een halve meter doorsnee te maken met daarop de tekst: Van A naar Beter, ook voor de natuur. Die plak je achterop je auto en via twitter en andere sociale media leg je een aantal keren per week een snelheidsdeken van nul kilometer per uur rond het Binnenhof, zodat er geen politicus er meer in of uit kan.
Alleen als men persoonlijk ervaart hoe beroerd het is om je niet vrij te kunnen verplaatsen is er een kansje dat men zich realiseert dat dit voor dieren in de natuur ook wel eens een probleem zou kunnen zijn.

 

Ooit hadden we de nationale acties van Natuurmonumenten zoals: Het zwanenwater voor nu en later. Wat te denken van de actie: Echte natuur is niet duur! Zelf geld inzamelen om een paar ecoducten te laten aanleggen en om strategische aankopen te kunnen doen in de robuuste verbindingszones. Het zou een nationale campagne kunnen zijn.
 

Is er toch nog behoefte aan een ludieke actie organiseer dan op het Binnenhof de nationale kampioenschappen bloempotgooien. Wie kan in vijf minuten de meeste bloempotten kapot gooien. We moeten immers af van de bloempottennatuur, de kleine snippernatuur, die door de intensieve aangrenzende agrarische industrie wordt vermest, verzuurd en versnipperd en waardoor menig natuurgebied in een staat van coma verkeerd. Gebieden waar je nog wel bomen ziet staan en waar je je hondje kunt uitlaten, maar waar de natuurwaarden steeds schaarser worden.

 

En dit is nog maar het begin. De Tweede kamer is immers verworden tot het marionetten theater van de PVV en meneer Wilders. Na de provinciale verkiezingen komt er wellicht nog een tweede marionettentheater bij, de Eerste kamer. Dan wordt er nog eens stevig doorgepakt, gaan de natuurgebieden verder in de uitverkoop en smelt de onmisbare overheidsteun weg als sneeuw voor de zon. Dan komen, bij wijze van spreken, straks de 500 animal cops wekelijks de natuurgebieden controleren of er wel genoeg schoteltjes melk voor de egels staan, of er genoeg vetbollen per hectare hangen en of de voorgeschreven twee hooibalen per edelhert wel aanwezig zijn. In een recente motie, aangenomen door de regeringspartijen worden de mensen die opkomen voor de natuur officieel in deze kamerstukken aangeduid en gekwalificeerd als milieugoeroes. Die perceptie geeft helder aan hoe de huidige regeringspartijen over elkaar heen buitelen in negativisme als het om de natuurbelangen gaat.

 

Natuurmonumenten zal kleur moeten bekennen en ontkomt er niet aan duidelijk te maken dat als het om natuur gaat we niets van de PVV en dit kabinet te verwachten hebben. Dat straks het sience fiction vogeltje van de PVV het enige vogeltje is dat we op termijn overhouden.

 

Ik verwacht van Natuurmonumenten dat ze straks drie dagen voor de provinciale verkiezingen, als leidende organisatie, liefst samen met de gehele natuurbescherming, een leaflet in mijn brievenbus laat vallen met de opdruk: NU EEN STEM OP RECHTS IS EEN STEM TEGEN DE NATUUR! Dat alles onderbouwt met een heldere uitleg en voorbeelden waarom dat zo is.

 

Natuurmonumenten de barricaden op in plaats van entree gaan heffen als we bij ze op bezoek komen. Hou je van Nederland, dan hou je van Natuurmonumenten, zo zou het weer moeten worden, dan komen die nieuwe leden vanzelf wel.


Nico de Haan.
36 jaar lid van de Vereniging Natuurmonumenten.


Bron: Natuurvereniging Geaflecht